जुनु भावा
आज छोराले
आकाशमा जून देख्यो
र साङ्केतिक प्रश्न गर्यो-
म कहिले त्यो जून टिप्न सक्छु ?
धेरै पछि
आज एकैछिन आकाशमा जून उदाउँदा,
धेरै पछि
आज एकैछिन आकाशमा बादल फट्दा,
धेरै पछि
आज पूर्णिमाको संयोग पर्दा,
जीवनमा पहिलो पटक
आजै छोराले आकाशमा जून हेर्यो
र औैंलाको इशाराले भन्यो—
‘मैले तिमीलाई नै चाहेको जूनु भावा !’
सधैँ यसरि उदाउँदैन जूनु भावा;
कहिले छोरो सुतिसकेपछि उदाउँछ,
कहिले आमाको काखमा रमाउँदै गर्दा उदाउँछ,
अनि देख्दैन उसले जूनु भावा ।
सधैँ यसरि फट्दैन आकाशमा बादल
कहिले मुसलधारे वर्षा बनेर ओइरिन्छ,
कहिले डम्म जगतै छोपिबस्छ बिनासित्ति
र देखिँदैन जूनु भावा ।
सधैँ परिरहन्न पूर्णिमाको संयोग पनि;
पूर्णिमा हुन्छ—
आकाश खुल्दैन,
आकाश खुल्छ—
पूर्णिमा हुँदैन ।
आकाश, जून र बादल,
आकाशमा जून र बादल,
बादलभित्र जून र आकाश,
कहिल्यै नटुङ्गिने लुकामारी खेलिरहन्छ
आकाश र बादल,
अनि ओझेल परिरहन्छ जूनु भावा
छोराको आँखाबाट ।
म सधैँ राखिरहन चाहन्छु
जूनलाई छोराको आँखै अगाडि
र राखिरहन चाहन्छु छोरालाई
साधैँभरि जून देखाएर,
म चाहन्छु—
ऊ सधैँ जून टिप्ने उत्कट अभिलाषा
मनमा पालिरहोस्,
उद्देश्य राखिराखोस्—
भोलि जून छुने ।
Category: कविता
superb brother
ReplyDeleteThan u brother!
ReplyDelete